Dies ist eine HTML Version eines Anhanges der Informationsfreiheitsanfrage 'Documents filed by Member States in ECJ cases'.

 
 
Warszawa, dnia 1 października 2014 r. 
DO PREZESA I CZŁONKÓW  
TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ 
UWAGI NA PIŚMIE 
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
przedkładane na podstawie art. 23 Statutu Trybunału Sprawiedliwości w 
postępowaniu o wydanie orzeczenia wstępnego w sprawie 
C-299/14 
Garcia-Nieto e.a. 
 (sąd krajowy: Landessozialgericht Nordrhein-Westfalen – Niemcy)  
Pełnomocnik Rzeczypospolitej Polskiej: 
Bogusław Majczyna  
Adres do doręczeń: 
Ministerstwo Spraw Zagranicznych 
al. J. Ch. Szucha 23 
00-580 Warszawa – POLSKA 
 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
SPIS TREŚCI 
I. 
STAN FAKTYCZNY I PYTANIA PREJUDYCJALNE  .......................................  3 
II. 
STANOWISKO RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ  ...........................................  4 
II.1. Pytanie pierwsze  .................................................................................................  4 
II.2. Pytanie drugie  .....................................................................................................  6 
III. 
PROPOZYCJA ROZSTRZYGNIĘCIA  ..................................................................  9 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
I. STAN FAKTYCZNY I PYTANIA PREJUDYCJALNE 
 
1.  Wniosek  do  Trybunału  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  o  wydanie  orzeczenia 
wstępnego  w  sprawie  C-299/14  Garcia-Nieto  e.a.  został  złożony  przez  sąd  niemiecki 
(Landessozialgericht  Nordrhein-Westfalen)  w  postępowaniu  o  zasądzenie  świadczeń 
mających  na  celu  zabezpieczenie  pokrycia  kosztów  utrzymania,  określonych  w  SGB  II 
(księga druga niemieckiego kodeksu prawa socjalnego). 
2.  Jak  wynika  z  uzasadnienia  wniosku,  spór  w  sprawie  C-299/14  powstał  na  tle 
następującego stanu faktycznego. Po długim okresie zamieszkania w Hiszpanii pierwsza 
skarżąca,  będąca  obywatelką  hiszpańską,  wraz  ze  swoją  córką,  która  także  posiada 
obywatelstwo hiszpańskie, przeprowadziła się do Niemiec. Miało to miejsce w kwietniu 
2012 r. Od czerwca 2012 r. skarżąca podjęła pracę.  
3.  W czerwcu 2012 r. do skarżącej dołączył jej partner (drugi skarżący) z drugim dzieckiem. 
Oni  także  posiadają  obywatelstwo  hiszpańskie.  Drugi  skarżący  był  wcześniej  objęty 
ubezpieczeniem  w  ramach  hiszpańskiego  ubezpieczenia  na  wypadek  bezrobocia  przez 
okres ponad 12 miesięcy.  
4.  Od  lipca  2012  r.  oboje  skarżący  rodzice  pobierali  na  dzieci  zasiłek  rodzinny.  Z  końcem 
lipca  2012  r.  wszyscy  czworo  (rodzice  i  dzieci)  wystąpili  do  pozwanej  instytucji 
o świadczenia  w  celu  zabezpieczenia  utrzymania  na  podstawie  SGB  II.  Pozwana 
instytucja  przyznała  wszystkim  skarżącym  te  świadczenia  od  października  2012  r. 
Odmówiła  jednak  przyznania  ich  drugiemu  skarżącemu  oraz  drugiemu  dziecku  z  tytułu 
miesiąca  sierpnia  i  września,  gdyż  nie  spełniali  jeszcze  wymogu  pobytu  w  Niemczech 
przez okres trzech miesięcy (§ 7 ust. 2 zd. 2 pkt 1 SGB II).  
5.  Skarżący  wystąpili  ze  skargą  przeciwko  tej  odmowie  do  sądu  ds.  socjalnych 
w Gelseenkirchen  (Socialsgericht  Gelseenkirchen),  który  uwzględnił  skargę.  Pozwana 
instytucja  wniosła  jednak  apelację  od  tego  rozstrzygnięcia  do  sądu  odsyłającego 
(Landessozialgericht Nordrhein-Westfalen).  
6.  Na tym tle sąd rozpoznający apelację postanowił wystąpić do Trybunału Sprawiedliwości 
z następującymi pytaniami: 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
1)  Czy  zasada  równego  traktowania  sformułowana  w  art.  4  rozporządzenia  (WE) 
nr 883/2004  –  z  wyjątkiem  wyłączenia  eksportu  świadczeń  na  mocy  art.  70  ust.  4  tego 
rozporządzenia  –  dotyczy  również  specjalnych  nieskładkowych  świadczeń  pieniężnych 
w rozumieniu art. 70 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia? 
2)  W  razie  udzielenia  odpowiedzi  twierdzącej  na  pytanie  pierwsze:  czy  –  i  w  danym 
przypadku w jakim zakresie – są dopuszczalne ograniczenia zasady równego traktowania 
sformułowanej  w  art.  4  rozporządzenia  (WE)  nr  883/2004  na  mocy  postanowień 
przepisów  krajowych  transponujących  art.  24  ust.  2  dyrektywy  2004/38/WE,  które 
przewidują,  że  dostęp  do  tych  świadczeń  jest  bezwzględnie  wyłączony  w  okresie 
pierwszych trzech miesięcy pobytu, jeżeli obywatele Unii nie mają w Republice Federalnej 
Niemiec ani statusu pracownika albo osoby prowadzącej działalność na własny rachunek, 
ani  zgodnie  z  §  2  ust.  3  Freizügigkeitsgesetz/EU  nie  są  uprawnieni  do  swobodnego 
przemieszczania się? 
3)  W  przypadku  odpowiedzi  przeczącej  na  pytanie  pierwsze:  czy  inne  przepisy  prawa 
pierwotnego – w szczególności art. 45 ust. 2 TFUE w związku z art. 18 TFUE – stoją na 
przeszkodzie  przepisowi  krajowemu,  który  w  okresie  pierwszych  trzech  miesięcy  pobytu 
bezwzględnie  odmawia  przyznania  obywatelom  Unii  świadczenia  społecznego  mającego 
na celu zabezpieczenie egzystencji i jednocześnie ułatwiającego również dostęp do rynku 
pracy,  w  wypadku  gdy  ci  obywatele  Unii  wprawdzie  nie  mają  statusu  pracownika  albo 
osoby  prowadzącej  działalność  na  własny  rachunek,  ani  zgodnie  z  §  2  ust.  3 
Freizügigkeitsgesetzes/EU  nie  są  uprawnieni  do  swobodnego  przemieszczania  się, 
niemniej  jednak  mogą  wykazać  faktyczny  związek  z  przyjmującym  państwem 
członkowskim a w szczególności z jego rynkiem pracy? 
 
II. STANOWISKO RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ  
II.1. Pytanie pierwsze 
7.  Istotą  pierwszego  pytania  jest  ustalenie,  czy  zasada  równego  traktowania  wyrażona 
w art. 4  rozporządzenia  nr  883/20041  ma  zastosowanie  również  do  specjalnych 
nieskładkowych świadczeń pieniężnych. Należy oczekiwać, że Trybunał Sprawiedliwości 
                                                 
1  Rozporządzenie  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  (WE)  nr  883/2004  z  dnia  29  kwietnia  2004  r.  w  sprawie 
koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.Urz. UE L 166 z 30.4.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie 
wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 5, str. 72). 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
niedługo  rozstrzygnie  tę  kwestię  w  wyroku  w  sprawie  Dano,  C-333/132.  Niemniej 
w oczekiwaniu  na  ten  wyrok  oraz  biorąc  pod  uwagę  kluczowy  charakter  tego  pytania 
także dla niniejszej sprawy Rzeczpospolita Polska przedstawi pokrótce argumenty, które 
w jej ocenie przemawiają za udzieleniem odpowiedzi twierdzącej. 
8.  Należy  zauważyć,  że  art.  3  ust.  3  rozporządzenia  nr  883/2004  wyraźnie  stanowi,  że 
rozporządzenie  to  „stosuje  się  także  do  specjalnych  nieskładkowych  świadczeń 
pieniężnych objętych art. 70”. W myśl art. 4 rozporządzenia nr 883/2004 „o ile niniejsze 
rozporządzenie nie stanowi inaczej, osoby, do których stosuje się niniejsze rozporządzenie 
korzystają  z  tych  samych  świadczeń  i  podlegają  tym  samym  obowiązkom  na  mocy 
ustawodawstwa każdego państwa członkowskiego, co jego obywatele”. Z kolei art. 70 ust. 
3  stanowi,  że  do  świadczeń,  o  których  mowa  w  art.  70,  to  jest  do  specjalnych 
nieskładkowych  świadczeń  pieniężnych,  nie  mają  zastosowania  jedynie  przepisy  art.  7 
i pozostałych rozdziałów tytułu III rozporządzenia nr 883/2004. 
9.  Z art. 3 ust. 3 i art. 70 ust. 3 rozporządzenia nr 883/2004 wynika więc, że do specjalnych 
nieskładkowych świadczeń pieniężnych mają zastosowanie wszystkie przepisy tytułów II, 
IV,  V  i  VI,  a  także  wszystkie  przepisy  tytułu  I,  z  wyłączeniem  jedynie  art.  7 
rozporządzenia  nr  883/2004.  Artykuł  4  rozporządzenia  nr  883/2004  jest  umieszczony 
w tytule  I,  a  zatem  jego  stosowanie  nie  zostało  wyłączone  na  mocy  art.  70  ust.  3  tego 
rozporządzenia.  
10. Ponadto,  należy  zauważyć,  że  przepisy  art.  4  oraz  art.  70  rozporządzenia  nr  883/2004 
odpowiadają  przepisom  odpowiednio  art.  3  oraz  art.  10a  rozporządzenia  nr  1408/713. 
Ponadto  preambuła  rozporządzenia  nr  883/2004  w  wielu  motywach  odsyła  do 
orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości dotyczącego rozporządzenia nr 1408/714. Z tych 
względów w celu udzielenia odpowiedzi na pierwsze pytanie zasadne  jest odwołanie się 
do orzecznictwa  Trybunału  Sprawiedliwości  dotyczącego  art.  10a  rozporządzenia 
nr 1408/71.  Tymczasem  Trybunał  Sprawiedliwości  w  orzeczeniach  dotyczących  tego 
przepisu  wielokrotnie podkreślał,  że ograniczenia ogólnych zasad koordynacji systemów 
                                                 
2 Analogiczne pytanie zostało zadane przez sąd odsyłający w sprawie Alimanovic, C-67/14. 
3  Rozporządzenie  Rady  (EWG)  nr  1408/71  z  dnia  14  czerwca  1971  r.  w  sprawie  stosowania  systemów 
zabezpieczenia  społecznego  do  pracowników  najemnych  i  ich  rodzin  przemieszczających  się  we  Wspólnocie 
(Dz.Urz. WE L 149 z 5.07.1971, str. 2; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 1, str. 35). 
4 Zob. np. motyw 21, 24, 34 oraz 37 preambuły rozporządzenia nr 883/2004. 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
zabezpieczenia  społecznego  w  odniesieniu  do  specjalnych  nieskładkowych  świadczeń 
pieniężnych powinny być interpretowane ściśle5. 
11. W konsekwencji  w  ocenie  Rzeczypospolitej  Polskiej  nie  ulega  wątpliwości,  że  zasada 
równego  traktowania  wyrażona  w  art.  4  rozporządzenia  nr  883/2004  ma  zastosowanie 
również  do  specjalnych  nieskładkowych  świadczeń  pieniężnych.  Wypada  dodać,  że 
podobne  stanowisko  zajął  rzecznik  generalny  M.  Wathelet  w  opinii  wydanej  w  sprawie 
Dano, C-333/13, EU:C:2014:341, pkt 75-86. 
II.2. Pytanie drugie 
12. Istotą drugiego pytania jest ustalenie, czy wynikająca z art. 4 rozporządzenia nr 883/2004 
zasada równego traktowania bez względu na obywatelstwo może być ograniczona przez 
zastosowanie  przepisów  krajowych  transponujących  art.  24  ust.  2  dyrektywy 
2004/38/WE6.  
13. Sąd  odsyłający  wydaje  się  zakładać,  że  stosowanie  przepisów  krajowych,  stanowiących 
transpozycję dyrektywy 2004/38/WE, musi skutkować odmową przyznania świadczenia. 
Odmowa  przyznania  świadczenia  w  okresie  pierwszych  trzech  miesięcy  pobytu 
oznaczałaby jednak odmienne traktowanie obywateli innych państw członkowskich, a tym 
samym  mogłaby  być  niezgodna  z  zasadą  równego  traktowania  bez  względu  na 
obywatelstwo,  która  w  odniesieniu  do  świadczeń  będących  przedmiotem  sporu  wynika 
wyraźnie  z  art.  4  rozporządzenia  nr  883/2004.  W  tej  sytuacji  sąd  odsyłający  proponuje 
rozwiązanie,  wedle  którego  zasada  równego  traktowania    przewidziana  w  art.  4 
rozporządzenia  nr  883/2004  podlega  jednak  ograniczeniom  w  związku  z  art.  24  ust.  2 
dyrektywy 2004/38/WE i w konsekwencji odmienne traktowanie obywateli innych państw 
członkowskich jest dopuszczalne. 
14. Rozumowanie  to  wydaje  się  opierać  na  następującym  założeniu.  Zgodnie  z  wyrokiem 
w sprawie Brey, C-140/12, EU:C:2013:565, pkt 58-62, w pewnych przypadkach specjalne 
nieskładkowe świadczenie pieniężne może jednocześnie stanowić świadczenie z pomocy 
społecznej  w  rozumieniu  dyrektywy  2004/38/WE.  Stwierdzenie,  że  dane  świadczenie 
                                                 
5 Por. wyrok Jauch, C-215/99, EU:C:2001:139, pkt 21; wyrok Naranjo, C-265/05, EU:C:2007:26, pkt 29; wyrok 
Kersbergen-Lap i Dams-Schipper, C-154/05, EU:C:2006:449, pkt 25. 
6  Dyrektywa  2004/38/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  29  kwietnia  2004  r.  w  sprawie  prawa 
obywateli  Unii  i  członków  ich  rodzin  do  swobodnego  przemieszczania  się  i  pobytu  na  terytorium  państw 
członkowskich,  zmieniająca  rozporządzenie  (EWG)  nr  1612/68  i  uchylająca  dyrektywy  64/221/EWG, 
68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG 
(Dz.Urz. UE L 158 z 30.04.2004, str. 77, Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 5, str. 46). 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
w istocie  jest  pomocą  społeczną  w  rozumieniu  dyrektywy  2004/38/WE  powoduje 
przejście na stosowanie zasad określonych w tej dyrektywie, a skoro dyrektywa w art. 24 
ust.  2  wyraźnie  ustanawia  odstępstwa  od  zasady  równego  traktowania,  to  powinny  one 
mieć  zastosowanie  także  do  specjalnego  nieskładkowego  świadczenia  pieniężnego, 
niezależnie  od  przepisów  rozporządzenia  nr  883/2004.  Można  z  tego  wyprowadzić 
następujący  wniosek:  skoro  dane  świadczenie  może  być  uważane  za  pomoc  społeczną, 
jego przyznawanie powinno być regulowane przez dyrektywę 2004/38/WE, a stosowanie 
przepisów rozporządzenia nr 883/2004 należy co najwyżej dostosować do postanowień tej 
dyrektywy.  
15. W  ocenie  Rzeczypospolitej  Polskiej  takie  spojrzenie  na  sprawę  nie  byłoby  jednak 
właściwe.  Należy  podkreślić,  że  nawet  w  przypadku,  gdy  specjalne  nieskładkowe 
świadczenie pieniężne może zostać zakwalifikowane jako świadczenie stanowiące pomoc 
społeczną  w  rozumieniu  dyrektywy  2004/38/WE,  nie  traci  ono  z  tego  powodu  swojego 
statusu 
specjalnego 
nieskładkowego  świadczenia  pieniężnego  w  rozumieniu 
rozporządzenia  nr  883/2004/WE  i  nie  zostaje  wyłączone  z  zakresu  zastosowania  jego 
przepisów. Wprost przeciwnie, art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 883/2004 wyraźnie stanowi, 
że  specjalne  nieskładkowe  świadczenia  pieniężne  są  objęte  przepisami  tego 
rozporządzenia, za wyjątkiem ograniczeń określonych w art. 70 ust. 3. Niezależnie więc 
od  ewentualnej  możliwości  stosowania  odstępstw  od  zasady  równego  traktowania  bez 
względu  na  obywatelstwo,  specjalne  nieskładkowe  świadczenia  pieniężne  podlegają 
wszystkim  zasadom  wskazanym  w  rozporządzeniu  nr  883/2004,  w  zakresie  w  nim 
określonym.  
16. Jak wykazano  w rozważaniach dotyczących pierwszego pytania, zgodnie z art. 70 ust.  3 
rozporządzenia nr 883/2004, do specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych mają 
zastosowanie  wszystkie  przepisy  tytułu  I  tego  rozporządzenia,  z  wyłączeniem  art.  7. 
W ocenie  Rzeczypospolitej  Polskiej  oznacza  to,  że  do  specjalnych  nieskładkowych 
świadczeń  pieniężnych  ma  zastosowanie  także  art.  6  rozporządzenia  nr 883/2004,  który 
dotyczy  obowiązku  sumowania  okresów  ubezpieczenia,  zatrudnienia,  pracy  na  własny 
rachunek  oraz  zamieszkania,  spełnionych  na  podstawie  ustawodawstwa  innych  państw 
członkowskich.  Tym  samym,  w  celu  spełnienia  wynikającego  z ustawodawstwa 
krajowego warunku minimalnego okresu pobytu w Niemczech, sąd odsyłający powinien, 
korzystając z normy prawnej wyrażonej w art. 6 rozporządzenia nr 883/2004, uwzględnić 
okresy zamieszkania skarżących w innym państwie członkowskim.  

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
17. W  tym  kontekście  należy  zwrócić  uwagę,  że  przepis  art.  6  rozporządzenia  nr  883/2004 
jest  zbieżny  z  przepisem  art.  10a  ust.  2  rozporządzenia  1408/71.  W  konsekwencji, 
zdaniem  Rzeczypospolitej  Polskiej,  w  celu  odpowiedzi  na  drugie  pytanie  zasadne  jest 
odwołanie  się  do  orzecznictwa  Trybunału  Sprawiedliwości  dotyczącego  art.  10a  ust.  2 
rozporządzenia  nr  1408/71.  W  wyroku  Swaddling,  C-90/97,  EU:C:1999:96,  pkt  30  oraz 
sentencja,  Trybunał  Sprawiedliwości  wyraźnie  wskazał,  że  przepisy  prawa  krajowego 
uzależniające nabycie specjalnego nieskładkowego świadczenia pieniężnego od spełnienia 
minimalnej długości okresu  przebywania  w danym  państwie członkowskim  są niegodne 
z art. 10a rozporządzenia nr 1408/71.  
18. Ustanawiając  warunek  zamieszkiwania  na  swoim  terytorium  przez  określony  czas  jako 
warunek  przyznania  danego  rodzaju  świadczenia  państwo  członkowskie  dąży  do 
zapewnienia dostępu do  świadczeń jedynie osobom,  które są w stanie wykazać związek 
z tym państwem. Wymóg zamieszkiwania na terytorium danego państwa jest dalej idący 
niż wymóg przebywania w nim. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że zgodnie z art. 1 lit. j 
rozporządzenia nr 883/2004, „zamieszkanie” definiuje się jako „miejsce, w którym osoba 
zwykle przebywa”. Oznacza to, że przebywanie jest jednym z elementów konstytuujących 
zamieszkiwanie, przy czym przepis ten nie przewiduje minimalnego okresu przebywania 
w  danym  państwie  dla  celów  zamieszkania  w  tym  państwie.  Z  wyroku  Bergemann,        
C-236/87,  EU:C:1988:443,  pkt  3-4  oraz  19-21,  wynika,  że  przeniesienie  miejsca 
zamieszkania  do  innego  państw  członkowskiego  może  nastąpić  natychmiast 
po przeprowadzce  do  tego  państwa.  Tak  więc  do  celów  przyznawania  specjalnych 
nieskładkowych  świadczeń  pieniężnych  państwo  członkowskie  wymagające  spełnienia 
okresu  zamieszkania  na  swoim  terytorium,  jest  obowiązane  uwzględniać  okresy 
zamieszkiwania  na  terytorium  innego  państwa  członkowskiego.  Biorąc  powyższe  pod 
uwagę  trzeba  stwierdzić,  że  państwo  członkowskie  tym  bardziej  powinno  uznać 
za spełniony  wymóg  przebywania  na  jego  terytorium  w  przypadku  wcześniejszego 
zamieszkiwania przez daną osobę na terytorium innego państwa członkowskiego. 
19. Ponadto  we  wniosku  prejudycjalnym  sąd  odsyłający  sam  wskazuje,  że  w  niniejszej 
sprawie integracja socjalna skarżących w państwie przyjmującym, miała miejsce od razu 
po  przyjeździe  z  państwa,  którego  obywatelstwo  posiadają,  a  w  którym  zamieszkiwali 
przez  dłuższy  czas.  Oznacza  to,  że  skarżący  już  w  okresie  pierwszych  trzech  miesięcy 
pobytu spełniali warunek zamieszkania, o którym mowa w art. 70 ust. 4 rozporządzenia 
nr 883/2004.  Należy  zaznaczyć,  że  w  przywołanym  powyżej  wyroku  w  sprawie 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 

 
Bergemann,  EU:C:1988:443,  pkt  21,  Trybunał  Sprawiedliwości  wyraźnie  wskazał  na 
element  dołączenia  do  członków  rodziny  już  zamieszkałych  w  danym  państwie,  jako 
element  przemawiający  za  integracją  zainteresowanego  w  tym  państwie.  Zresztą 
omawiane  świadczenie  zostało  skarżącym  przyznane  od  razu  za  okres  od  czwartego 
miesiąca  ich  pobytu.  Można  założyć,  że  organ  przyznający  świadczenie  nie  miał 
wątpliwości  co  do  faktu  zamieszkiwania  skarżących  w  Niemczech,  w  przeciwnym 
bowiem razie odmówiłby im przyznania tego świadczenia. Wydaje się więc, że skarżący 
zamieszkiwali  w  sposób  nieprzerwany  na  terytorium  państw  członkowskich  (najpierw 
w Hiszpanii, a następnie w Niemczech). Zmiana miejsca zamieszkania na terytorium Unii 
zgodnie  z  zasadami  unijnej  koordynacji  systemów  zabezpieczenia  społecznego  nie 
powinna wywołać negatywnych skutków, w zakresie, w jakim ustawodawstwo właściwe 
wiąże określone skutki ze spełnieniem takich okresów na własnym terytorium. 
20. Uwzględnienie okresu wcześniejszego zamieszkania skarżących w Hiszpanii pozwoliłoby 
na  przyznanie  skarżącym  świadczeń  od  momentu  złożenia  wniosku,  także  za  okres 
przypadający na pierwsze trzy miesiące ich pobytu w Niemczech.  
21. W świetle powyższych rozważań, w ocenie Rzeczypospolitej Polskiej, także w przypadku 
ewentualnego 
uznania 
specjalnego  nieskładkowego  świadczenia  pieniężnego 
w rozumieniu  rozporządzenia  nr  883/2004  za  świadczenie  z  pomocy  społecznej 
w rozumieniu  dyrektywy  2004/38/WE,  do  specjalnych  nieskładkowych  świadczeń 
pieniężnych  znajdują  pełne  zastosowanie  przepisy  rozporządzenia  nr  883/2004,  w  tym 
ujęta  w  art.  6  zasada  sumowania  okresów  zamieszkania,  za  wyjątkiem  ograniczeń 
określonych w art. 70 ust. 3 tego rozporządzenia. 
22. W  związku  z  propozycją  pozytywnej  odpowiedzi  na  pytanie  drugie,  Rzeczpospolita 
Polska nie przedstawi propozycji odpowiedzi na trzecie pytanie. 
 
III. PROPOZYCJA ROZSTRZYGNIĘCIA 
23. W  związku  z  argumentacją  przedstawioną  powyżej,  Rzeczpospolita  Polska  proponuje 
Trybunałowi  Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  udzielenie  następującej  odpowiedzi  na 
pierwsze i drugie pytanie sądu odsyłającego: 

Uwagi na piśmie Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie C-299/14 Garcia-Nieto e.a. 
10 
 
1)  Zasada równego traktowania wyrażona w art. 4 rozporządzenia nr 883/2004 ma 
zastosowanie  również  do  specjalnych  nieskładkowych  świadczeń  pieniężnych 
w rozumieniu art. 70 tego rozporządzenia.  
2)  W  przypadku  ewentualnego  uznania  specjalnego  nieskładkowego  świadczenia 
pieniężnego w rozumieniu rozporządzenia nr 883/2004 za świadczenie z pomocy 
społecznej w rozumieniu dyrektywy 2004/38/WE, do specjalnych nieskładkowych 
świadczeń  pieniężnych  znajdują  pełne  zastosowanie  przepisy  rozporządzenia 
nr 883/2004,  w  tym  ujęta  w  art.  6  zasada  sumowania  okresów  zamieszkania, 
za wyjątkiem ograniczeń określonych w art. 70 ust. 3 tego rozporządzenia. 
Bogusław Majczyna 
Pełnomocnik Rzeczypospolitej Polskiej