This is an HTML version of an attachment to the Freedom of Information request 'Member State reports under Article 118 of Control Regulation'.

ZAŁĄCZNIK XXXVII 
WYKAZ NIEZBĘDNEGO 
MINIMUM INFORMACJI, NA 
PODSTAWIE KTÓRYCH 
SPORZĄDZA SIĘ 
PIĘCIOLETNIE 
SPRAWOZDANIA 
DOTYCZĄCE STOSOWANIA 
ROZPORZĄDZENIA W 
SPRAWIE KONTROLI 
1. ZASADY OGÓLNE 
STRESZCZENIE 
Artykuły 5–7 rozporządzenia w sprawie 

Działalność połowowa prowadzona na wodach podlegających jurysdykcji Polski podlega kontroli sprawowanej przez Okręgowych 
kontroli 
Inspektorów Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Szczecinie oraz Słupsku. Organem koordynującym działalność kontrolną wszystkich 
krajowych organów kontroli jest minister właściwy do spraw rybołówstwa, którym obecnie jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.   
2. OGÓLNE WARUNKI DOSTĘPU 
DO WÓD I ZASOBÓW 
STRESZCZENIE 

W analizowanym okresie ogólne warunki dostępu do wód i zasobów określone były w ustawie z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie 
oraz uszczegółowione w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ww. ustawy. Zgodnie z przedmiotową ustawą rybołówstwo 
morskie statkami rybackimi o polskiej przynależności mogło być wykonywane przez armatora, którego siedziba albo oddział, albo 
miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rybołówstwo morskie na terytorium RP mogło być w 
analizowanym okresie wykonywane wyłącznie statkami rybackimi o polskiej przynalezności, wpisanymi do rejestru statków rybackich i 
posiadającego licencję połowową oraz upoważnienie do połowów - tzw. specjalne zezwolenie połowowe.
2.2. Artykuł 7 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 


UPOWAŻNIENIE DO POŁOWÓW: 
W analizowanym okresie upoważnienia do połowów wydawane były na podstawie ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie oraz 
przepisów wykonawczych (rozporządzeń), jako decyzje administracyjne -  specjalne zezwolenia połowowe.
— szczególne krajowe systemy zgłoszone 
W analizowanym okresie Polska nie posiadała i nadal nie posiada szczególnych krajowych systemów upoważnień do połowowów w 
Komisji 
rozumieniu art. 7 ust. 2 rozporzadzenia nr 1224/2009. 
2.4. Artykuł 9 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
SYSTEMY MONITOROWANIA STATKÓW 
RYBACKICH 


— szczegółowe informacje dotyczące organu 
W analizowanym okresie ośrodkiem monitorowania rybołówstwa w Polsce, o którym mowa w art. 9 ust. 7 rozporządzenia nr 
odpowiedzialnego za FMC 
1224/2009, było i obecnie równiez jest Centrum Monitorowania Rybołówstwa (CMR) w Gdyni, działające w ramach Ministerstwa 
Rolnictwa i Rozwoju Wsi . Do zadań CMR należy m.in.:                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             
1) wprowadzanie danych dot. działalności połowowej do Elektronicznego Systemu Raportowania (ang. ERS);
2) przygotowywanie i przekazywanie raportów do systemu informatycznego Komisji Europejskiej „FIDES" oraz do międzynarodowych 
organizacji rybackich i instytucji naukowych, danych związanych z wykonywaniem rybołówstwa morskiego;
3) satelitarne monitorowanie (VMS):   
a)    statków rybackich pływających pod polską banderą, bez względu na wody lub port, w którym się znajdują, 
b)    statków rybackich Państw Członkowskich Unii Europejskiej oraz statków rybackich państw trzecich w momencie, gdy znajdują się one na wodach podlegających suwerenności lub jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskie;
4) zapisywanie i przechowywanie danych z VMS  i ERS;                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                5) przesyłanie do CMR innych państw danych dotyczących statków rybackich pływających pod polską banderą w czasie, gdy znajdują się one na wodach danego państwa, a w szczególności danych z systemu VMS oraz ERS;
6) współpraca z Okręgowymi Inspektoratami Rybołówstwa Morskiego w zakresie: 
a)    otrzymywanych dokumentów, 
b)   informowania o nieprawidłowościach w działaniu terminali satelitarnych znajdujących się na jednostkach rybackich, 
c)  wymian inspektorów do zagranicznych portów i na zagraniczne statki kontrolne w ramach wspólnych kampanii kontrolnych (Joint Deployment Plans); 
d)  wymian inspektorów z innych Państwach Członkowskich w ramach wspólnych kampanii kontrolnych JDP; 
7) stały udział w Grupie Sterującej oraz Grupie Technicznej ds. kontroli rybołówstwa na Bałtyku oraz w pracach i spotkaniach organizowanych przez Europejską Agencję Kontroli Rybołówstwa; 
8) współpraca ze służbami kontrolnymi innych państw członkowskich, Komisji Europejskiej i Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa (ang. EFCA); 
9) koordynowanie, udział i zapewnienie prawidłowego przebiegu całorocznej kampanii inspekcyjnych (JDP) prowadzonych na Morzu Bałtyckim, w tym przygotowywanie zestawień kontrolnych i planów działań dla statków kontrolnych; 
10) administrowanie, zarządzanie i utrzymanie ciągłości pracy systemów informatycznych: ERS, VMS, Powiadomień SMS, SIRM, Sales Note, vCatch oraz wprowadzanie danych do Systemu Wymiany Danych Rybackich UE (FIDES III); 
11) prowadzenie prac i dokumentacji dotyczących rozwoju i modernizacji systemów informatycznych,w tym monitorowanie jakości i poprawności danych otrzymanych z systemu VMS oraz dzienników elektronicznych przy użyciu systemu walidacji. 
2.7. Artykuł 13 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
NOWE TECHNOLOGIE 
— wdrożone projekty pilotażowe 
W analizowanym okresie Polska nie wdrażała projektów pilotażowych
3. KONTROLA POŁOWÓW 

STRESZCZENIE 
Jak wyżej wspomniano, w analizowanym okresie działalność połowowa prowadzona na wodach podlegających jurysdykcji Polski podlega 
kontroli sprawowanej przez Okręgowych Inspektorów Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Szczecinie oraz Słupsku. Organem 
koordynującym działalność kontrolną wszystkich krajowych organów kontroli jest minister właściwy do spraw rybołówstwa, którym 
obecnie jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. 
3.8. Artykuły 33 i 34 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
ZAPIS POŁOWÓW I NAKŁADU 
POŁOWOWEGO 
— wykonywanie art. 33 rozporządzenia w 
W analizowanym okresie dane, o których mowa w art. 33 rozporządzenia nr 1224/2009, były zapisywane i przechowywane przez 
sprawie kontroli 
Centrum Monitorowania Rybołówstwa w Gdyni działające w ramach Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi . Zagregowane dane były co 
miesiąc przekazywane do Komisji Europejskiej.
— szczegółowe informacje na temat 
Zgodnie z art. 34 rozporządzenia nr 1224/2009 Polska, po stwierdzeniu, że połowy stada lub grupy stad objętych kwotą dokonane przez 
powiadomień o zamknięciu łowisk 
statki rybackie wyczerpały 80 % tej kwoty,  informowała Komisję o tym fakcie. W przypadkach wyczerpania kwoty zakaz połowów 
publikowanych każdego roku 
wprowadzany był w drodze rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
3.9. Artykuł 35 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
ZAMKNIĘCIE ŁOWISK 


— wykonywanie art. 35 rozporządzenia w 
Wprowadzone zakazy połowu ryb pelagicznych: śledzia stada zachodniego, śledzia stada centralnego oraz szprotów od 2010 r. do 1 
sprawie kontroli 
stycznia 2015 r.:
2010 r.
Z uwagi na brak delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia o zakazie w 2010 r. zamknięcia połowów dokonano nowelizacją 
rozporządzenia MRiRW z dnia 4 marca 2008 r. w sprawie wymiarów i okresów ochronnych oraz szczegółowych warunków wykonywania 
rybołówstwa morskiego (Dz. U. Nr 43, poz. 260 z późn. zm.).
1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 kwietnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymiarów i 
okresów ochronnych organizmów morskich oraz szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego 
(Dz. U. Nr 71, poz. 460) – wprowadzono ograniczenie w prowadzeniu ukierunkowanych połowów śledzia stada zachodniego. Połowy te 
mogły być prowadzone w okresie od dnia 28 kwietnia 2010 r. do dnia 20 czerwca 2010 r.:
1) przy użyciu:
a) statków rybackich o długości całkowitej mniejszej niż 12 m,
b) narzędzi połowowych wymienionych w § 6 pkt 3 lit. a i b oraz pkt 4 lit. a i b oraz
2) w odległości do 3 Mm od linii brzegowej.
2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 maja 2010 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymiarów i okresów ochronnych organizmów morskich oraz szczegółowych warunków wykonywania rybołówstwa morskiego 
(Dz. U. Nr 84, 550) – skrócenie okresu połowów ukierunkowanych do dnia 20 maja 2010 r. oraz wprowadzenie zakazu ukierunkowanych połowów śledzia stada zachodniego w okresie od 21 maja 2010 r. do 31 grudnia 2010 r.
2011 r.
Weszła w życie ustawa o organizacji rynku rybnego, która wprowadziła zmianę do ustawy o rybołówstwie, w zakresie ustanowienia upoważnienia do wydania przez ministra właściwego do spraw rybołówstwa rozporządzenia w sprawie wprowadzenia zakazu połowów gatunku, którego ogólna kwota połowowa jest bliska wyczerpaniu albo została wyczerpana.
1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 listopada 2011 r. 
w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów śledzia w podobszarach 25-27, 28.2, 29 i 32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. Nr 240, poz. 1433) - zakaz połowów śledzia stada centralnego (całkowity);

2012 r.
1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 sierpnia 2012 r. 
w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów szprota w podobszarach 22-32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. z 2012 r., poz. 934) – 
zakaz ukierunkowanych połowów szprota;
2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 października 2012 r. 
w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów śledzia w podobszarach 25-27, 28.2, 29 i 32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. z 2012 r., 
poz. 1172) - zakaz ukierunkowanych połowów śledzia stada centralnego;
3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 października 2012 r. uchylające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia 
zakazu prowadzenia połowów szprota w podobszarach 22 – 32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. poz. 1171) – otwarcie połowów szprota;
2013 r.
1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów 
szprota w podobszarach 22-32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. z 2013 r., poz. 593) - zakaz ukierunkowanych połowów szprota;
2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 lipca 2013 r. w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów szprota w podobszarach 22-32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. z 2013 r., poz. 806) - zakaz połowów szprota (całkowity);
3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 września 2013 r. w sprawie wprowadzenia zakazu prowadzenia połowów śledzia w podobszarach 25 – 27, 28.2, 29 i 32 Morza Bałtyckiego (Dz. U. z 2013 r., poz. 1021) – zakaz połowów śledzia stada centralnego (całkowity).
W roku 2014 zakazy nie były wprowadzane.
4. KONTROLA ZARZĄDZANIA 
FLOTĄ 
4.1. Artykuł 38 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
ZDOLNOŚĆ POŁOWOWA 
— zgodność z art. 38 ust. 1 rozporządzenia w 
W okresie objętym niniejszym sprawozdaniem Polska przestrzegała zasad systemu, dotyczącego bilansowania zdolności połowowej floty 
sprawie kontroli 
- zgodnie z postanowieniami rozporządzenia Rady (WE) Nr 2371/2002 oraz rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1013/2010 (obowiązującymi 
do dnia 31.12.2013 r.), oraz zgodnie z postanowieniami rozporządzenia PE i Rady (UE) Nr 1380/2013 w roku 2014. W celu zadbania o to, 
by całkowita zdolność połowowa odpowiadająca wydanym licencjom połowowym, wyrażona w GT i kW, nie była nigdy wyższa niż 
ustalony na mocy przepisów UE maksymalny poziom limitu zdolności - prowadzony jest elektroniczny rejestr statków rybackich, 
umożliwiający bieżący monitoring zdolności połowowej polskiej floty. Zgodnie z przepisami krajowymi (art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 
lutego 2004 r. o rybołówstwie) przekroczenie dopuszczalnego limitu zdolności stanowi podstawę do odmowy wpisania statku 
rybackiego do rejestru. 
4.5. Artykuł 46 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
KRAJOWE PROGRAMY DZIAŁAŃ W 
ZAKRESIE KONTROLI 


— szczegółowe informacje na temat programów  W analizowanym okresie, zgodnie z art. 46 rozporządzenia nr 1224/2009, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, we współpracy z 
opracowanych przez państwa członkowskie 
Okręgowymi Inspektorami Rybołówstwa Morskiego, co roku opracowywał Polski Krajowy Program Kontroli na Morzu Bałtyckim na dany 
rok. Program ten był zamieszczany na stronie internetowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, a także jest udostępniany na 
bezpiecznej części strony internetowej, o której mowa w art. 116 rozporządzenia nr 1224/2009 , prowadzonej przez Komisję Europejską 
(CIRCABC). Przyjmowany corocznie Program ma na celu zapewnienie przestrzegania przepisów WPRyb poprzez zwiększenie 
efektywności nadzoru nad wykonywaniem rybołówstwa morskiego. Zapisy Programu w każdym roku były spójne z zapisami 
obowiązujacego w danym czasie indywidualnego programu kontroli i inspekcji przyjmowanego przez Komisję. Zgodnie ze strategią 
wynikającą z przyjmowanych Programów, inspekcja i nadzór nad działalnością połowową koncentrowała się na statkach prowadzących 
połowy i wyładunki dorszy i łososi, a po przyjęciu Decyzji nr 2013/305/UE również śledzi atlantyckich i szprotów, oraz na pozostałych 
statkach w celu sprawdzenia ewentualnych połowów tych gatunków ryb. Kontrole stosowane były również w odniesieniu do transportu i wprowadzania na rynek dorszy, śledzi atlantyckich, łososi i szprotów jako uzupełniający mechanizm kontroli krzyżowej, w celu zbadania skuteczności nadzoru. W celu identyfikacji i oceny zagrożenia nieprzestrzeganiem przepisów WPRyb od lutego 2010 roku wykorzystuje się analizę ryzyka, pozwalającą określić preferowane kierunki działań kontrolnych, tak aby uzyskać maksymalną efektywność wykorzystywania posiadanych zasobów ludzkich i technicznych. Dodatkowym czynnikiem podnoszącym efektywność kontroli było uczestnictwo Polski w bałtyckich kampaniach inspekcyjnych w każdym analizowanym roku. Ponadto, w co roku w Programie krajowym przyjmowane były priorytety kontroli, docelowe wartości odniesienia dla inspekcji, środki kontroli i strefy ich rozmieszczenia, wytyczne dotyczące elektronicznego zapisu i przekazywania informacji związanych z działalnością połowową, porty wyznaczone do wyładun
5. KONTROLA ŚRODKÓW 
TECHNICZNYCH 
STRESZCZENIE 

W analizowanym okresie bezpośredni nadzór nad wykonywaniem rybołówstwa morskiego, w tym kontrolę środków technicznych, 
sprawowali Okręgowi Inspektorzy Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Słupsku i Szczecinie. Zgodnie z przyjętymi procedurami kontroli, 
sprzęt połowowy był kontrolowany zarówno podczas inspekcji na lądzie, jak i w morzu. W okresach zakazu stosowania w 
poszczególnych obszarach narzędzi połowowych przeznaczonych do połowów dorszy, śledzi atlantyckich, łososi lub szprotów potencjał 
kontrolny był odpowiednio przemieszczany do obszaru, gdzie dozwolone były połowy, natomiast obszary objęte zakazem połowów 
dorszy, śledzi atlantyckich, łososi i szprotów objęte były monitorowaniem satelitarnym i patrolowane, a w przypadku podejrzeń 
prowadzenia niedozwolonych połowów przeprowadzane były operacje nacelowane. Ponadto, dobór statków objętych kontrolą był 
dokonywany z uwzględnieniem  zróżnicowania rodzajów narzędzi połowu stosowanych do połowów poszczególnych gatunków ryb.
5.1. Artykuł 47 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
— liczba stwierdzonych naruszeń dotyczących 
0 naruszeń w każdym roku w okresie od 1.01.2010 r. do 1.01.2015 r.
sztauowania narzędzi 
5.2. Artykuł 48 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
ODZYSKIWANIE UTRACONYCH 
NARZĘDZI 
— liczba stwierdzonych naruszeń 
0 naruszeń w każdym roku w okresie od 1.01.2010 r. do 1.01.2015 r.
5.3. Artykuł 49 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
SKŁAD POŁOWU 


— liczba stwierdzonych naruszeń 
2 naruszenia w całym okresie od 1.01.2010 r. do 1.01.2015 r. Brak danych w rozbiciu na lata.
6. KONTROLA OBSZARÓW 
OGRANICZONYCH POLOWÓW 
STRESZCZENIE 

Działalność połowowa polskich statków rybackich na obszarach ograniczonych połowów była monitorowana przez Centrum 
Monitorowania Rybołówstwa w Gdyni działające w ramach urzędu obsługującego Ministra Rolnictwa i Rowzoju Wsi . Z chwilą 
przekroczenia przez statek rybacki granicy takiego obszaru, raportowanie pozycji geograficznej statku do Centrum Monitorowania 
Rybołówstwa odbywało się co 15 minut.
7. DORAŹNE ZAMYKANIE ŁOWISK  W analizowanym okresie Polska nie wprowadzała doraźnego zamykania łowisk.
STRESZCZENIE 
8. KONTROLA POŁOWÓW 
REKREACYJNYCH 
STRESZCZENIE 

W analizowanym okresie Okręgowi Inspektorzy Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Słupsku i Szczecinie sprawowali nadzór nad 
wykonywaniem rybołówstwa rekreacyjnego w celu zapewnienia, że jest ono prowadzone zgodnie z zsadami wspólnej polityki 
rybołówstwa. Zgodnie z przyjętymi przepisami krajowymi, w całym analizowanym okresie obowiązywały dobowe limity dotyczące ilości 
ryb poszczególnych gatunków, które można wyłowić w ciągu doby. Obowiązywał również zakaz wprowadzania do obrotu ryb 
złowionych w ramach połowow rekreacyjnych.
9. KONTROLA WPROWADZANIA 
DO OBROTU 
STRESZCZENIE 
9.1. Artykuł 56 rozporządzenia w sprawie 
W analizowanym okresie trzy organy urzędowej kontroli żywności były odpowiedzialne za kontrole na każdym etapie wprowadzania do 
kontroli 
obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, od pierwszej sprzedaży po sprzedaż detaliczną, w tym przewóz, tj.:
ZASADY DOTYCZĄCE KONTROLI 
- 3 Okręgowych Inspektorów Rybołówstwa Morskiego;
WPROWADZANIA DO OBROTU 
- 16 wojewódzkich Inspektoratów Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (kontrole jakości handlowej, znakowania w 
tym identyfikowalności w zakładach przetwórstwa rybnego);
- 16 wojewódzkich oddziałów Inspekcji Handlowej, wraz z delegaturami, podlegających pod Urząd Konkurencji i Konsumentów (kontrole 
jakości handlowej, znakowania w tym identyfikowalności w handlu hurtowym i detalicznym).
Współpraca ww. organów kontrolnych pozwalała na weryfikację stwierdzonych nieprawidłowości. 
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości na podmioty gospodarcze nakładane były grzywny w drodze mandatów karnych lub 
wystawiane decyzje administracyjne m.in. nakładające kary pieniężne, nakazujące poddanie produktów zabiegom prawidłowego 
oznakowania, nakazujące zniszczenie przeterminowanych artykułów rolno-spożywczych, zakazujące wprowadzenia do obrotu artykułów rolno-spożywczych lub o przekwalifikowaniu artykułu rolno-spożywczego do niższej klasy.

W analizowanym okresie trzy organy urzędowej kontroli żywności były odpowiedzialne za kontrole na każdym etapie wprowadzania do 
obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, od pierwszej sprzedaży po sprzedaż detaliczną, w tym przewóz, tj.:
- 3 Okręgowych Inspektorów Rybołówstwa Morskiego;
- 16 wojewódzkich Inspektoratów Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (kontrole jakości handlowej, znakowania w 
— szczegółowe informacje na temat stanu 
tym identyfikowalności w zakładach przetwórstwa rybnego);
wdrożenia 
- 16 wojewódzkich oddziałów Inspekcji Handlowej, wraz z delegaturami, podlegających pod Urząd Konkurencji i Konsumentów (kontrole 
jakości handlowej, znakowania w tym identyfikowalności w handlu hurtowym i detalicznym).
Współpraca ww. organów kontrolnych pozwalała na weryfikację stwierdzonych nieprawidłowości. 
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości na podmioty gospodarcze nakładane były grzywny w drodze mandatów karnych lub 
wystawiane decyzje administracyjne m.in. nakładające kary pieniężne, nakazujące poddanie produktów zabiegom prawidłowego 
oznakowania, nakazujące zniszczenie przeterminowanych artykułów rolno-spożywczych, zakazujące wprowadzenia do obrotu artykułów rolno-spożywczych lub o przekwalifikowaniu artykułu rolno-spożywczego do niższej klasy.
9.3. Artykuł 58 rozporządzenia w sprawie 
Ww. organy urzędowej kontroli żywności realizowały kontrole w celu sprawdzenia, czy została zapewniona identyfikowalność 
kontroli 
produktów rybołówstwa i akwakultury zgodnie z art. 58 rozporządzenia w sprawie kontroli, na podstawie dokumentów handlowych 
IDENTYFIKOWALNOŚĆ 
towarzysząch partii. 
— stan wdrożenia 
Podmioty działające w łańcuchu dystrybucji ryb i ich przetworów są zobowiązane zapewić aby na dokumentach handlowych znajdowały 
się wymagane informacji zgodnie z art. 58 rozporzadzenia w sprawie kontroli.
9.9. Artykuł 68 rozporządzenia w sprawie 
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydanym na podstawie art. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o organizacji 
kontroli 
rynku rybnego (Dz.U. 2011 nr 34 poz. 168), dokument pierwszej sprzedaży i deklaracja przejęcia zawierają odpowiednie odniesienie do 
UZUPEŁNIANIE I PRZEDKŁADANIE 
dokumentu transportowego. Zgodnie z obowiązującą w analizowanym okresie ustawą z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie do 
DOKUMENTÓW PRZEWOZOWYCH 
kontroli dokumentu przewozowego uprawniony był inspektor rybołówstwa morskiego.
10. ORGANIZACJE 
Monitorowanie organizacji producentów (art. 69 rozporządzenia w sprawie kontroli). Kontrole uznanych organizacji producentów 
PRODUCENTÓW ORAZ CENA I 
prowadzone były zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000. Zakres przedmiotowym kontroli obejmował sprawdzenie 
spełniania warunków udzielenia uznania organizacji producentów. W latach 2012 - 2013 przeprowadzono 21 takich kontroli i nie 
INTERWENCJA 
stwierdzono nieprawidłowości. Monitorowanie uzgodnień w zakresie cen i interwencji (art. 70 rozporządzenia w sprawie kontroli). W 
STRESZCZENIE 
analizowanym okresie uznane organizacje producentów nie stosowały mechanizmów wycofania. Mechanizm wycofania może być 
zastosowany wyłącznie przez organizacje producentów w centrach pierwszej sprzedaży. Schemat mechanizmu zawarty jest w art. 50 i 51 
ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o organizacji rynku rybnego (Dz.U. 2011 nr 34 poz. 168).
11. NADZÓR 
STRESZCZENIE 

Okręgowi Inspektorzy Rybołówstwa Morskiego sprawują nadzór na wodach podlegająych ich zwierzchnictwu w oparciu o obserwacje 
statków rybackich przez statki insekcyjne oraz system monitorowania statków (VMS). W latach 2010 - 2014 inspektorzy sporządzili 
łącznie 2407 sprawozdań z nadzoru.

12. INSPEKCJA I EGZEKWOWANIE 
STRESZCZENIE 
Działalność połowowa prowadzona na wodach podlegających jurysdykcji Polski podlega kontroli sprawowanej przez Okręgowych 
Inspektorów Rybołówstwa Morskiego w Gdyni, Szczecinie oraz Słupsku, w których łącznie zatrudnionych jest 51 inspektorów 
rybołówstwa morskiego. W analizowanym okresie przeprowadzili oni łącznie 38411 inspekcji i stwierdzili 599 naruszeń. Do celów 
inspekcji wykorzystywany był 1 statek inspekcyjny współfinansowany przez UE oraz 10 statków inspekcyjnych, które nie były 
współfinansowane przez UE.
13. EGZEKWOWANIE PRZEPISÓW 
STRESZCZENIE 
Polska stosuje system kar administracyjnych (pieniężnych) za naruszenia przepisów o rybołówstwie. W analizowanym okresie kwestie 
Artykuły 89, 90, 91 rozporządzenia w sprawie  kar były zawarte w Rozdziale 4 "Kary pieniężne" ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie. Następnie, kwestie dotyczące kar 
kontroli 
zostały zawarte w dziale V "Kary pieniężne" ustawy z dnia 19 grudnia 2014 r. o rybołówstwie morskim, w którym określono wysokości 
ŚRODKI ZAPEWNIAJĄCE 
kar za poszczególne rodzaje naruszeń przepisów, w tym za poważne naruszenia przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zdefiniowane 
PRZESTRZEGANIE PRZEPISÓW 
w art. 90 rozporządzenia nr 1224/2009. W celu realizacji art. 91 rozporządzenia nr 1224/2009, w ustawie przewidziano uprawnienia dla 
— stan wdrożenia 
inspektorów rybołowstwa morskiego do zatrzymania dokumentów połowowych, organizmów morskich i narzędzi połowowych oraz ich 
zabezpieczenia, do żądania skierowania statku rybackiego do najbliższego portu, żądania zaprzestania połowów, w tym wybrania z wody 
narzędzi połowowych używanych do połowów, a także do zatrzymania statku o polskiej przynależności oraz zatrzymania, 
skontrolowania i doprowadzenia do portu znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej statku o obcej przynależności.   
13.1. Artykuł 92 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
SYSTEM PUNKTÓW KARNYCH 


— stan wdrożenia systemu punktów karnych 
Ustawą z dnia 19 grudnia 2014 r. o rybołówstwie morskim (Dz. U. z 2015 r. poz. 222) wdrożono system punktów karnych dla armatorów 
przyznawanych kapitanom statków rybackich 
statków rybackich (jako właścicieli licencji połowowych) oraz kapitanów statków rybackich. Ustawa o rybołówstwie morskim określa:
- organy właściwe w sprawach oceny wagi naruszeń przepisów wspólnej polityki rybołówstwa i przyznawania armatorom oraz 
kapitanom statków rybackich punktów za poważne naruszenia przepisów,
- liczbę punktów przyznawanych armatorom oraz kapitanom statków rybackich za poszczególne poważne naruszenia przepisów 
wspólnej polityki rybołówstwa, w tym liczbę punktów przyznawanych w przypadku stwierdzenia kilku poważnych naruszeń podczas 
jednej inspekcji,
- tryb przyznawania punktów za poważne naruszenia przepisów wspólnej polityki rybołówstwa,
- konsekwencje dla armatora i kapitana statku rybackiego w przypadku zgromadzenia określonej liczby punktów,
- możliwość anulowania przyznanych punktów za poważne naruszenia przepisów,
- upoważnienie dla ministra właściwego do spraw rybołówstwa do określenia, w drodze rozporządzenia, kryteriów, na podstawie 
których, okręgowy inspektor rybołówstwa morskiego będzie dokonywał oceny stwierdzonego naruszenia przepisów wspólnej polityki rybołówstwa kwalifikując je jako poważne naruszenie,
- ustanowienie krajowego rejestru naruszeń przepisów.
W chwili obecnje trwają prace nad projektem rozporządzenia w sprawie kryteriów, na podstawie których okręgowy inspektor rybołówstwa morskiego będzie dokonywał oceny wagi naruszenia przepisów w celu ustalenia czy naruszenie ma poważny charakter.  Przyjęcie przedmiotowego rozporządzenia pozwoli na zastosowanie systemu punktów w praktyce.
13.2. Artykuł 93 rozporządzenia w sprawie 
kontroli 
KRAJOWE REJESTRY NARUSZEŃ 
— stan wdrożenia 
Krajowy rejestr naruszeń prowadzony jest w formie tabeli (plik Excel) udostępnionej na bezpiecznej części strony internetowej, o której
mowa w art. 116 rozporządzenia nr 1224/2009 ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania
przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, prowadzonej przez Komisję Europejską (CIRCABC). Zestawienie jest aktualizowaneraz
w miesiącu, na podstawie informacji przekazywanych przez podległych Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi okręgowych inspektorów
rybołówstwa morskiego. Ponadto, w celu modernizacji rejestru naruszeń, w budżecie państwa na 2015 r. zabezpieczono odpowiednie
środki finansowe na realizację przedmiotowego działania. 
14. PROGRAMY KONTROLI 
W analizowanym okresie Polska realizowała indywidualne programy kontroli i inspekcji przyjęte przez Komisję w drodze Decyzji nr 
2008/589/WE (ze zmianami), a także w drodze Decyzji Wykonawczej nr 2013/305/UE z dnia 21 czerwca 2013 r. ustanawiającej 
indywidualny program kontroli i inspekcji dla połowów dorsza, śledzia atlantyckiego, łososia i szprota w Morzu Bałtyckim.  Programy te 
były wdrażane za pomocą wspólnych planów rozmieszczenia (ang. Joint Deployment Plan), które były koordynowane na poszczególnych 
obszarach przez Europejską Agencję Kontroli Rybołówstwa (ang. EFCA).  W analizowanym okresie Polska nie przyjęła dodatkowo 
wspólnych z innymi państwami członkowskimi UE programów kontroli.
15. DANE I INFORMACJE 
ANALIZA I AUDYT DANYCH 

Moduł walidacyjny stał się w pełni operacyjny w pierwszym kwartale 2014 r., po opracowaniu przez Komisję Europejską w październiku 
15.1. Artykuły 109–116 rozporządzenia w 
2013 r. zaleceń dotyczących mechanizmów sprawdzających. Na początku 2015 r. została przeprowadzona modernizacja modułu 
sprawie kontroli 
walidacyjnego ułatwiająca analizę danych. W chwili obecnej moduł walidacyjny zawiera 47 mechanizmów sprawdzających, zgodnych z 
ww. zaleceniami Komisji Europejskiej. Czynnymi użytkownikami modułu są pracownicy Departamentu Rybołówstwa oraz Inspektorzy 
Rybołówstwa Morskiego.
Polska w 2011 r. opracowała system elektronicznego raportowania działalności połowowej, którego testowanie prowadzone było w 
2012 r. W czerwcu 2013 r. oficjalnie wprowadzono dzienniki elektroniczne na wszystkich jednostkach powyżej 12 metrów, nie 
zwolniono przy tym żadnej jednostki z tego obowiązku. Polska posiada również w pełni funkcjonujące połoączenie z Data Exchange 
Highway i wymienia dane z Państwami członkowskimi i Norwegią.
Na stronach internetowych Komicji Europejskiej (CIRCABC) Polska prowadzi zarówno otwartą jak i bezpieczną część strony internetowej, 
aktualizując i zamieszczając dane zgodnie z rozporządzeniem kontrolnym.
Wszelkie dane elektroniczne zabezpieczane są przez firewalle sprzętowe, certyfikaty oraz szyfrowane połączenia. Dostęp do danych mają tylko uprawnieni pracownicy oraz autoryzowane instytucje.

Moduł walidacyjny stał się w pełni operacyjny w pierwszym kwartale 2014 r., po opracowaniu przez Komisję Europejską w październiku 
2013 r. zaleceń dotyczących mechanizmów sprawdzających. Na początku 2015 r. została przeprowadzona modernizacja modułu 
walidacyjnego ułatwiająca analizę danych. W chwili obecnej moduł walidacyjny zawiera 47 mechanizmów sprawdzających, zgodnych z 
— streszczenie informacji na temat stanu 
ww. zaleceniami Komisji Europejskiej. Czynnymi użytkownikami modułu są pracownicy Departamentu Rybołówstwa oraz Inspektorzy 
wdrożenia 
Rybołówstwa Morskiego.
Polska w 2011 r. opracowała system elektronicznego raportowania działalności połowowej, którego testowanie prowadzone było w 
2012 r. W czerwcu 2013 r. oficjalnie wprowadzono dzienniki elektroniczne na wszystkich jednostkach powyżej 12 metrów, nie 
zwolniono przy tym żadnej jednostki z tego obowiązku. Polska posiada również w pełni funkcjonujące połoączenie z Data Exchange 
Highway i wymienia dane z Państwami członkowskimi i Norwegią.
Na stronach internetowych Komicji Europejskiej (CIRCABC) Polska prowadzi zarówno otwartą jak i bezpieczną część strony internetowej, 
aktualizując i zamieszczając dane zgodnie z rozporządzeniem kontrolnym.
Wszelkie dane elektroniczne zabezpieczane są przez firewalle sprzętowe, certyfikaty oraz szyfrowane połączenia. Dostęp do danych mają tylko uprawnieni pracownicy oraz autoryzowane instytucje.
16. WDROŻENIE 
Polskie organy inspekcyjne na bieżąco współpracowały z organami innych panstw członkowskich UE oraz właściwymi organami państw 
16.1. Artykuły 117 i 118 rozporządzenia w 
trzecich w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa. Ponadto, prowadzona była współpraca z Komisją 
sprawie kontroli 
Europejską i Europejską Agencją Kontroli Rybołowstwa (EFCA) za pośrednictwem organu koordynujacego działalność kontrolną 
ADMINISTRACJA I WSPÓŁPRACA
wszystkich krajowych organów inspekcyjnych, tj. ministra właściwego do spraw rybołówstwa (obecnie - Ministra Rolnictwa i Rozwoju 
Wsi)