Esta es la versión HTML de un fichero adjunto a una solicitud de acceso a la información 'Documents produced in cases C-156/21 and C-157/21'.


 
 
 
 
Rada Unii Europejskiej 

 
 
Bruksela, 11 maja 2021 r. 
SGS 21/002175 
 
DO PREZESA I CZŁONKÓW 
TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ 
 
WNIOSEK W KWESTII INCYDENTALNEJ 
(WNIOSEK O WYCOFANIE DOKUMENTÓW) 
 
przedłożony przez Radę Uni  Europejskiej w odrębnym piśmie, 
zgodnie z art. 151 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości 
 
w sprawie C-157/21 
 
RZECZPOSPOLITA POLSKA, 
reprezentowana przez Bogusława Majczynę z Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 
działającego jako pełnomocnik, 
strona skarżąca 
przeciwko 
 
RADZIE UNII EUROPEJSKIEJ, 
reprezentowanej  przez  Alberta  DE  GREGORIO  MERINO,  Emanuele  REBASTI  i Alicję 
SIKORĘ-KALĖDA,  doradców  prawnych  w Służbie  Prawnej  Rady,  działających  jako 
pełnomocnicy,  którzy  wyrazili  zgodę  na  doręczanie  im  dokumentów  za  pośrednictwem 
aplikacji  e-Curia  lub,  jeśli  będzie  to  niemożliwe,  faksem  (nr  +32.2.281.56.56)  oraz  w razie 
konieczności na poniższy adres: Conseil de l'Union européenne, Greffe du Service juridique, 
à  l'attention  de  Mes Alberto  DE GREGORIO  MERINO  et  Alicja  SIKORA-KALĖDA,  rue  de  la 
Loi 175, BE-1048 Bruxelles, 
 
oraz 
PARLAMENTOWI EUROPEJSKIEMU, 
strony pozwane 
 
 
dotyczącej  skargi,  wniesionej  na  mocy  art.  263  TFUE,  o stwierdzenie  nieważności 
rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i Rady  (UE,  Euratom)  2020/2092  z dnia 
16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu 
Unii (Dz.U. L 433I z 22.12.2020, s. 1). 
 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21 
 


 
 
1. 
W  skardze,  zarejestrowanej  pod  numerem  C-157/21  i notyfikowanej  Radzie  w dniu 
12 marca  2021  r.,  Rzeczpospolita  Polska  uzasadnia  swoje  zarzuty  i argumenty, 
odnosząc  się  do  treści  dokumentu  Rady  oznaczonego  jako  „LIMITE”.  Jest  to  opinia 
Służby  Prawnej  Rady  (dok.  Rady  13593/18)  z dnia  25  października  2018  r.  (dalej 
zwana  „opinią  Służby  Prawnej  Rady”  lub  „opinią”).  Opinia  ta  została  wydana  przez 
Służbę  Prawną  w kontekście  negocjacji,  w wyniku  których  przyjęto  stanowisko  Rady 
w sprawie  wniosku  Komisji  z myślą  o przyjęciu,  w drodze  zwykłej  procedury 
ustawodawczej,  rozporządzenia  będącego  przedmiotem  skargi  o stwierdzenie 
nieważności w przedmiotowej sprawie. 
2. 
Opinia zawiera ocenę prawną szeregu kwestii prawnych mających znaczenie z punktu 
widzenia przedmiotu  skargi  i,  choć  strona skarżąca  nie załączyła tego dokumentu  do 
skargi,  to  odtworzyła  w niej  in  extenso  kilka  pochodzących  z niego  fragmentów 
i poddała  je  analizie,  ujawniając  przy  tym  ich  treść.  Dotyczy  to  w szczególności 
następujących informacji: 
– 
odtworzonych bezpośrednio fragmentów tekstu opinii: 
  w pkt 53 skargi – fragment pkt 26 opinii; 
  w pkt 126 skargi – fragment pkt 26 opinii; 
  w pkt 133 skargi – fragment pkt 32 opinii; 
  w pkt 139 skargi – fragment pkt 13 opinii;1 

przeformułowań treści opinii, niebędących bezpośrednimi cytatami: 
  w pkt 75 skargi – odniesienie do pkt 11 i 12 opinii oraz częściowe odtworzenie 
pkt 11 opinii. 
3. 
Rada  zauważa  także,  że  opinia  jest  cytowana  w sposób  pozbawiony  kontekstu, 
a w niektórych  przypadkach  –  zniekształcony,  przez  co  można  błędnie  zrozumieć,  że 
ostatecznie  przyjęte  rozporządzenie  nie  odpowiada  ustaleniom  i wnioskom 
sformułowanym w tej opinii. 
                                                
1  Jeżeli chodzi o fragmenty tekstu odtworzone w pkt 89 skargi, Rzeczpospolita Polska mylnie odnosi 
się do opinii Służby Prawnej z dnia 25 października 2018 r.; pochodzą one bowiem z pkt 16 i 17 
opinii Służby Prawnej Rady z dnia 24 maja 2014 r., dok. 10296/14, który jest w całości publicznie 
dostępny: https://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-10296-2014-INIT/pl/pdf. 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21 
 


 
 
4. 
Rada  pragnie  zwrócić  uwagę  Trybunału  na  fakt,  że  wyżej  wymieniony  dokument  jest 
wewnętrznym  dokumentem  Rady,  który  jest  jawny  i nosi  oznaczenie  „LIMITE”, 
w związku z czym – w odniesieniu do osób prawnie upoważnionych do dysponowania 
tym dokumentem – podlega on wymogom tajemnicy służbowej, a postępowanie z nim 
i jego  rozpowszechnianie  muszą  być  zgodne  z art.  6  ust.  2  decyzji  Rady  z dnia 
1 grudnia 2009 r.   dotyczącej  przyjęcia  regulaminu  wewnętrznego  Rady2  oraz 
z wytycznymi  przyjętymi  przez  Radę  w zakresie  postępowania  z wewnętrznymi 
dokumentami Rady3. 
5. 
Precyzując,  oznaczenie  „LIMITE”  wiąże  się  z tym,  że  dokument  nie  może  zostać 
ujawniony  osobie  trzeciej,  chyba  że  podjęta  zostanie  w tej  sprawie  decyzja  przez 
upoważnionego  urzędnika  Rady  lub  administracji  krajowej  państwa  członkowskiego; 
przy  czym;  przed  podjęciem  jakiejkolwiek  decyzji  w tym  względzie  urzędnik  ten 
powinien  skonsultować  się  z Sekretariatem  Generalnym  Rady4.  W istocie,  „Rada  lub 
Komitet Stałych Przedstawicieli mogą zezwolić, do celów postępowania sądowego, na 
przedłożenie  kopi   lub  wyciągu  z dokumentów  Rady,  które  dotąd  nie  zostały 
upublicznione 
zgodnie 
z przepisami 
dotyczącymi  publicznego  dostępu  do 
dokumentów”5. 
6. 
Rada  informuje  ponadto  Trybunał,  że  jak  dotąd  nie  upubliczniła  tego  dokumentu 
w całości  na  mocy  rozporządzenia  (WE)  nr  1049/20016  ani  nie  upoważniła  strony 
skarżącej  do  przedłożenia  go  do  celów  przedmiotowego  postępowania  sądowego. 
Również  Trybunał  nie  nakazał  przedłożenia  wspomnianej  opinii  w ramach 
przedmiotowego postępowania. 
                                                
2  Decyzja  Rady  z  dnia  1  grudnia  2009  r.  dotycząca  przyjęcia  regulaminu  wewnętrznego  Rady 
(2009/937/UE) (wersja skonsolidowana), Dz.U. L 325 z 11.12.2009, s. 35. 
3  Nota  Rady,  dok. 7695/18  pt.  „Postępowanie  z  wewnętrznymi  dokumentami  Rady”  z  dnia 
10 kwietnia 2018 r.: https://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-7695-2018-INIT/pl/pdf. 
4  Ibid. pkt 20 i 21. 
5  Decyzja Rady 2009/937/UE (przypis 2), art. 6 pkt 2. 
6  Rozporządzenie  (WE)  nr 1049/2001  Parlamentu  Europejskiego  i Rady  z dnia  30 maja 2001 r. 
w sprawie  publicznego  dostępu  do  dokumentów  Parlamentu  Europejskiego,  Rady  i Komisji 
(Dz.U. L  145  z 31.5.2001,  s. 43).  Rada  upubliczniła  w  swoim  rejestrze  jedynie  pierwszych 
8 punktów tej opinii: 
 
https://www.consilium.europa.eu/pl/documents-publications/public-register/public-register-search/. 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21 
 


 
 
7. 
Zgodnie  bowiem  z utrwalonym  orzecznictwem  „sprzeczne  z interesem  publicznym, 
który  wymaga,  aby  instytucje  mogły  korzystać  z opinii  swoich  służb  prawnych 
wydawanych  w sposób  całkowicie  niezależny,  byłoby  uznanie,  że  przedstawienie 
takich  dokumentów  wewnętrznych  może  mieć  miejsce  w ramach  sporu  przed 
Trybunałem,  w sytuacji  gdy  zainteresowana  instytucja  nie  wyraziła  zgody  na  ich 
przedstawienie bądź dany sąd nie zarządził ich przedstawienia”7. 
8. 
Faktem  jest,  że  Rada  otrzymała  kilka  wniosków  na  mocy  rozporządzenia  (WE) 
nr 1049/2001 o dostęp do przedmiotowego dokumentu i za każdym razem  odmawiała 
jego  pełnego  ujawnienia.  Rada  rozpatrywała  –  i nadal  rozpatruje  –  każdy  wniosek 
o dostęp złożony na mocy rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, aby ocenić,  w każdym 
indywidualnym  przypadku  i z uwzględnieniem  zmieniających  się  okoliczności,  czy 
dokument będący przedmiotem wniosku należy w całości publicznie udostępnić, czy – 
przeciwnie  –  jego  ujawnienie  mogłoby  naruszyć  interesy  chronione  wyjątkami 
przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1049/2001. 
9. 
W  momencie  przedłożenia  niniejszego  wniosku  Rada  nie  udostępniła  publicznie 
wspomnianego dokumentu w całości i postanowiła jedynie o częściowym udzieleniu do 
niego  dostępu  z powodów  wskazanych  w każdej  z decyzji  przyjętych  na  podstawie 
rozporządzenia  (WE)  nr  1049/2001,  a w szczególności  w dwóch  decyzjach  z dnia 
22 lutego  2021  r.  i 12  lutego  2019  r.  w sprawie  ponownych  wniosków  o publiczny 
dostęp  do  dokumentów,  które  to  decyzje  przedstawiono  w załączniku  (załączniki  B.1 
i B.2)8.  W decyzjach  tych  Rada  konsekwentnie  podkreślała  bardzo  konkretne  ryzyko 
postępowania  dotyczącego  ważności  zaskarżonego  rozporządzenia  w odniesieniu  do 
kwestii poruszonych w opinii. Rada zaznaczyła także, że w przypadku wniesienia takiej 
skargi strona skarżąca mogłaby skonfrontować Radę z argumentami przedstawionymi 
                                                
7  Zob.  postanowienie  Trybunału  z dnia  14  maja  2019  r.,  Węgry  przeciwko  Parlamentowi 
Europejskiemu
sprawa 
C-650/18, 
EU:C:2019:438, 
pkt 
8; 
wyrok 
Trybunału 
z dnia 
31 stycznia 2020 r.,  Słowenia  przeciwko  Chorwacji,  sprawa  C-457/18,  EU:C:2020:65,  pkt  66  i 
przytoczone  tam  orzecznictwo;  postanowienie  Trybunału  z dnia  11  września  2003  r.,  Austria 
przeciwko Radzie
, sprawa C-445/00, EU:C:2002:607, pkt 12; zob. też postanowienie Sądu z dnia 
10  stycznia  2005  r.,  Bruno  Gollnisch  i  in.  przeciwko  Parlamentowi  Europejskiemu,  sprawa  T-
357/03, EU:T:2005:1, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo; postanowienie Sądu z dnia 20 maja 
2020  r.,  Nord  Stream  2  AG  przeciwko  Parlamentowi  Europejskiemu  i  Radzie  Unii  Europejskiej
sprawa T-526/19, EU:T:2020:210, pkt 40 i przytoczone tam orzecznictwo; postanowienie z dnia 17 
grudnia 2020 r., Wagenknecht przeciwko Komisji, sprawa T-350/20, EU:T:2020:635, pkt 18. 
8  Decyzja  Rady  z  dnia  1  lutego  2021  r.  w  sprawie  wniosku  nr  02/c/01/21  (ponowny)  o  publiczny 
dostęp  do  dokumentu  13593/18;  decyzja  Rady  z  dnia  4  lutego  2019  r.  w  sprawie  wniosku 
nr 29/c/02/18 (ponowny) o publiczny dostęp do dokumentu 13593/18. 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21 
 


 
 
przez  jej  własną  Służbę  Prawną  w opinii  wydanej  w trakcie  negocjacji  wewnętrznych, 
co  stałoby  w sprzeczności  z wymogami  rzetelnego  procesu  sądowego  i naruszało 
zasadę równości stron postępowania sądowego. Ryzyko to w pełni urzeczywistniło się 
w momencie  wniesienia  skargi,  którą  wszczęto  przedmiotowe  postępowanie,  oraz 
równoległej skargi wniesionej przez inne państwo członkowskie9. 
10.  Należy  podkreślić,  że  Rzeczpospolita  Polska  konsekwentnie  głosowała  w Radzie  za 
decyzjami  w sprawie  ponownych  wniosków  odmawiającymi  publicznego  dostępu  do 
przedmiotowej opinii na podstawie przedstawionych powyżej argumentów, tym samym 
podzielając  zdanie,  że  opinii  tej  nie  należy  upubliczniać  i,  co  logicznie  z tego  wynika, 
nie  można  jej  wykorzystywać  poza  instytucją,  do  której  należy  to  państwo 
członkowskie. Jeżeli mimo to strona skarżąca chciała upublicznić opinię, powinna była 
złożyć  wniosek w rozumieniu rozporządzenia 1049/2001 lub wystąpić o upoważnienie 
w rozumieniu regulaminu wewnętrznego Rady i wytycznych wspomnianych w pkt 3. 
11.  Natomiast  gdyby  strona  skarżąca  była  upoważniona  do  przedłożenia  niejawnej  opinii 
Służby  Prawnej  Rady  w ramach  przedmiotowej  sprawy  bez  zastosowania  właściwej 
procedury  i bez  poddania  tej  kwestii  skutecznej  kontroli  sądowej,  oznaczałoby  to 
obejście  procedur  przewidzianych  w rozporządzeniu  (WE)  nr  1049/2001  i regulaminie 
wewnętrznym Rady. Jak Trybunał konsekwentnie potwierdzał  w swoim orzecznictwie, 
takie obejście procedury byłoby niedopuszczalne10. 
                                                

Sprawa C-156/21, Węgry przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. 
10 
Zob.  w  tym  kontekście  postanowienie  w  sprawie  Nord  Stream  2  AG  (przypis  8),  pkt  51; 
postanowienie w sprawie Wagenknecht przeciwko Komisji (przypis 8), pkt 19; wyrok w sprawie 
Słowenia  przeciwko  Chorwacji  (przypis  8),  pkt  68  i  przytoczone  tam  orzecznictwo; 
postanowienie w sprawie Węgry przeciwko Parlamentowi Europejskiemu (przypis 8), pkt 14. 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21 
 


 
 
12.  Wniosku  tego  nie  podważa  fakt,  że  w wydanym  niedawno  wyroku,  który  kończył 
postępowanie  w pierwszej  instancji  wszczęte  przez  osobę  fizyczną,  Sąd  stwierdził 
nieważność  najstarszej  z przyjętych  przez  Radę  decyzji  w sprawie  ponownego 
wniosku  (ponownego)  odmawiającej  dostępu  do  przedmiotowej  opini   na  mocy 
rozporządzenia  1049/200111.  Po  pierwsze,  skutkiem  wspomnianego  wyroku  nie  było 
upublicznienie  opinii,  lecz  jedynie  stwierdzenie  nieważności  decyzji  z dnia  4  lutego 
2019 
r. 
w sprawie 
ponownego 
wniosku,  której 
uzasadnienie 
uznano 
za 
niewystarczające  w świetle sytuacji  istniejącej  w chwili  jej  przyjęcia. W związku  z tym, 
zgodnie  z art.  266  TFUE,  Rada  ma  obowiązek  dokonać  ponownej  oceny  wniosku 
o dostęp  w świetle  obecnej  sytuacji.  Wykonanie  tego  obowiązku,  który  jest  zarazem 
prerogatywą  Rady  w rozumieniu  rozporządzenia  1049/2001,  byłoby  bezzasadne, 
gdyby  w tym  czasie  strona  skarżąca  była  upoważniona  do  powoływania  się  na 
przedmiotową opinię w ramach przedmiotowego postępowania. 
13.  Po  drugie,  Rada  pragnie  potwierdzić,  że  zamierza  wnieść  odwołanie  od  orzeczenia 
Sądu  wraz  z wnioskiem  o zastosowanie  środków  tymczasowych  w celu  uzyskania 
zawieszenia  skutków  wyroku  Sądu,  który  zostanie  zaskarżony.  W związku  z tym, 
gdyby strona skarżąca była upoważniona do powołania się na opinię w przedmiotowej 
sprawie,  sam  przedmiot  odwołania  zostałby  podważony,  a możliwość  dostępu  do 
skutecznego  postępowania  sądowego  w celu  kontroli  legalności  orzeczeń  Sądu 
stałaby  się  bezskuteczna.  Stanowiłoby  to  bezpośrednie  naruszenie  Traktatów, 
a w szczególności art. 56 Statutu Trybunału. 
14.  Na  koniec  należy  zauważyć,  że  gdyby  w przedmiotowym  postępowaniu  w sprawie 
ważności  zaskarżonego  rozporządzenia  przedłożenie  opinii  zostało  dopuszczone, 
Rada  zostałaby  skonfrontowana  z opinią  wydaną  przez  jej  własną  Służbę  Prawną 
podczas  prac  nad  tym  rozporządzeniem,  co  naruszałoby  wymogi  rzetelnego  procesu 
sądowego.  W rzeczywistości  istnieje  przewidywalne  ryzyko,  które  nie  jest  tylko 
hipotetyczne,  że  w ramach  przedmiotowego  postępowania  sądowego,  które  dotyczy 
ważności  przyjętego  przez  nią  rozporządzenia,  Rada  będzie  zmuszona  zająć  przed 
unijnym  sędzią stanowisko  w sprawie opinii  wydanej  przez  jej  własną Służbę  Prawną 
i przeznaczonej  do  użytku  wewnętrznego.  Taka  perspektywa  w sposób  nieuchronny 
wpłynęłaby negatywnie na możliwość uzyskania przez Radę szczerych, obiektywnych 
i wyczerpujących opinii12. 
                                                
11  Zob.  wyrok  Sądu  z  dnia  21  kwietnia  2021  r.  w  sprawie  Pech  przeciwko  Radzie,  T-252/19, 
EU:T:2021:203. 
12  Sprawa Węgry przeciwko Parlamentowi i Radzie (przypis 8), pkt 14 i 16; sprawa Słowenia 
przeciwko Chorwacji (przypis 8), pkt 68 i 70. 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21 
 


 
 
15.  Wreszcie  fakt,  że  doszło  do  przecieku  opinii  na  stronie  internetowej  jednego 
z wydawnictw  prasowych  lub  z innego  źródła  –  bez  jakiejkolwiek  zgody  Rady  –  i że 
niektóre  osoby  napisały  artykuły  i komentarze  (z  pełną  świadomością,  że  dokument 
nosi oznaczenie ograniczające jego rozpowszechnianie) i w ten sposób ujawniły treść 
opinii Służby Prawnej Rady oznaczonej jako „LIMITE”, nie ma żadnego wpływu na te 
rozważania13. 
16.  Co  więcej,  szkoda  wyrządzona  Radzie  i instytucjom  UE  w wyniku  nieuprawnionego 
odniesienia  się  do  opinii  i jej  wykorzystania  w ramach  przedmiotowego  postępowania 
sądowego znacznie przewyższa szkodę wyrządzoną przez  autorów, którzy  cytują lub 
wykorzystują  te  dokumenty  w publikacjach  naukowych  lub  artykułach  prasowych. 
W przypadku  takim  jak  w przedmiotowej  sprawie,  gdy  Rada  nie  udzieliła  pełnego 
publicznego  dostępu  do  przedmiotowego  dokumentu  i gdy  Trybunał  również  nie 
upoważnił  do  jego  ujawnienia  ani  wykorzystania,  zezwolenie  stronie  skarżącej,  by 
mimo  tego  oparła  się  na  nieopublikowanym  w całości  dokumencie,  zagroziłoby 
interesowi publicznemu, który wymaga, aby instytucje mogły korzystać z opinii swoich 
służb  prawnych  wydawanych  w sposób  całkowicie  niezależny14,  i oznaczałoby,  że 
procedury właściwe do ochrony tego interesu zostałyby pozbawione skuteczności. 
17.  Na tej podstawie Rada wnosi do Trybunału o: 
-  
nieuwzględnianie  fragmentów  skargi  i jej  załączników,  w których  odniesiono  się  do 
treści opini  Służby Prawnej Rady (dokument Rady 13593/18) z dnia 25 października 
2018  r.,  odtworzono  jej  treść  lub  odzwierciedlono  dokonaną  w niej  analizę, 
a w szczególności fragmentów wskazanych w pkt 2 niniejszego wniosku. 
 
 
 
 
 
 
Alberto DE GREGORIO MERINO            Emanuele REBASTI           Alicja SIKORA-KALĖDA 
Pełnomocnicy Rady 
                                                
13  Postanowienie  w  sprawie  Nord  Stream  2  przeciwko  Parlamentowi  Europejskiemu  i  Radzie  Unii 
Europejskiej  (przypis  8),  pkt  47  i  przytoczone  tam  orzecznictwo;  wyrok  w  sprawie  Słowenia 
przeciwko Chorwacji
 (przypis 8), pkt 72 i przytoczone tam orzecznictwo; postanowienie w sprawie 
Wagenknecht przeciwko Komisji (przypis 8), pkt 23. 
14 Słowenia przeciwko Chorwacji, ibid., pkt 66 i przytoczone tam orzecznictwo. 
Wniosek o wycofanie dokumentów przedłożony przez Radę w sprawie C-157/21